15 Qershor, 1455, Kampi pranë Beratit, Pas një Stërvitjeje të Lodhshme
15 Qershor, 1455, Kampi pranë Beratit, Pas një Stërvitjeje të Lodhshme Dielli po perëndon dhe era e mbrëmjes sjell një freski të mirëpritur pas një dite të gjatë e të nxehtë stërvitjeje. Rekrutët e rinj janë shtrirë ku të mundin, duke gulçuar si peshqit pa ujë. Disa prej tyre duken sikur kanë luftuar me dhjetë jeniçerë secili, ndërkohë që vetëm sa janë përleshur me thasë të mbushur me kashtë dhe shpata druri. Ah, rinia! Plot zjarr, por ende pa qëndrueshmërinë e duhur. Sot, Moisiu, me atë seriozitetin e tij karakteristik, po u mësonte disa lëvizje të reja me shpatë. Një djalosh nga Shpati, i gjatë e i hollë si një shelg, e ngatërroi aq shumë lëvizjen sa për pak sa nuk i preu veshin shokut të tij. Moisiu ndaloi, e pa gjatë dhe tha me zë të thatë: "Bir, ti po përpiqesh të korrësh grurë apo të luftosh? Nëse vazhdon kështu, armiku do të vdesë së qeshuri para se ti ta prekësh me shpatë." Të gjithë shpërthyen në gaz, përfshirë edhe djaloshin e shkretë që u skuq si speci. Por e pashë që më vonë po e praktikonte lëvizjen me më shumë kujdes. Ndonjëherë, pak humor therës bën më shumë punë se dhjetë fjalime. Darka sonte ishte e thjeshtë: bukë misri, pak djathë dhie dhe qepë. Por uria e bën çdo ushqim të shijshëm. Ndërsa haja, dëgjoja bisedat e ushtarëve rreth zjarreve. Flisnin për familjet e tyre, për arat që kishin lënë pas, për vajzat e bukura të katundeve të tyre. Por flisnin edhe për betejat e kaluara, për trimëritë e njëri-tjetrit, për shpresën e fitores. Ky është shpirti që dua të shoh! Një ushtri nuk është vetëm muskuj e armë; është mbi të gjitha vëllazëri, besim te njëri-tjetri, dhe një kauzë e përbashkët. Më vonë, Vrana Konti, ai plak dinak, filloi të tregonte një nga historitë e tij të panumërta, plot ekzagjerime e batuta. Edhe unë u ula pranë zjarrit për ta dëgjuar. Ai ka një mënyrë të veçantë për të ngritur moralin, për t'i bërë njerëzit të harrojnë për një çast lodhjen dhe rrezikun. Të qeshurat e ushtarëve kumbonin nëpër kamp, duke larguar hijet e natës. Është e rëndësishme kjo. Një komandant duhet të kujdeset jo vetëm për strategjinë dhe furnizimet, por edhe për shpirtin e ushtarëve të tij. Një ushtar i gëzuar dhe i motivuar lufton më mirë se dhjetë mercenarë të paguar shtrenjtë por pa zemër. Nesër do të jetë një tjetër ditë e vështirë. Por sonte, nën yjet e Arbërisë, ushtria ime po pushon dhe po mbledh forca. Dhe unë, prijësi i tyre, ndiej një përzierje krenarie dhe përgjegjësie. Këta burra më kanë besuar jetën e tyre. Dhe unë nuk do t'i zhgënjej. Ah, sapo dëgjova njërin që po gërhiste aq fort sa për pak sa nuk e zgjoi gjithë kampin. Ndoshta duhet të emëroj një "Oficer të Gërhitjes" për të mbajtur qetësinë gjatë natës! Gjergji, Vëzhguesi i Natave të Kampit.